Ακου Με...

Κρυσταλλινη Σιωπη....
Δυνατη Σαν Κραυγη...
Και Εσπασε Σε Κομματια Το Ονειρο.
Εμεινα Να Ψελιζω Το Ονομα Σου...
Παρηγοριας Λεξη Εγινε...
Ελπιδα Που Παλευει Να Παραμεινει Ζωντανη
Μα Ειναι Πιο Δυνατη Η Απογνωση
Μελλον Χωρις Αυριο.
Στασιμο... Σταθερο... Ακινητο Στο Περασμα Του Χρονου,
Το Δακρυ Που Δυναμη Να Βγει Δεν Εχει.
Στεγνωσε Εκει Στην Γωνια Των Ματιων.
Και Χαθηκε...
Μα Δεν Ξεχαστηκε Ποτε...