Ακου Με...

Κρυσταλλινη Σιωπη....
Δυνατη Σαν Κραυγη...
Και Εσπασε Σε Κομματια Το Ονειρο.
Εμεινα Να Ψελιζω Το Ονομα Σου...
Παρηγοριας Λεξη Εγινε...
Ελπιδα Που Παλευει Να Παραμεινει Ζωντανη
Μα Ειναι Πιο Δυνατη Η Απογνωση
Μελλον Χωρις Αυριο.
Στασιμο... Σταθερο... Ακινητο Στο Περασμα Του Χρονου,
Το Δακρυ Που Δυναμη Να Βγει Δεν Εχει.
Στεγνωσε Εκει Στην Γωνια Των Ματιων.
Και Χαθηκε...
Μα Δεν Ξεχαστηκε Ποτε...

Σε Ποιον Θεο!

Ποιον Θεο... Ποιον Δαιμονα Να Παρακαλεσω...
Να Γυρισει Πισω Τον Χρονο...
Να Παγωσει Τις Στιγμες...
Να Αλλαξει Τα Περασμενα
Και Να Βρεθω Ξανα Εστω Ενα Λεπτο
Στο Σημειο Μηδεν.
Εκει Που Ξεκινησε Το Ονειρο.
Εκει Που Ειδα Για Πρωτη Φορα Τον Αγγελο Μου
[Τον Διαβολο Μου]
Την Ζωη Μου [Τον Θανατο Μου]

Σπονδες Σε Ποιον Θεο... Σε Ποιον Δαιμονα Να Κανω?
Ροδα Η Αιμα Να Του Ταξω...
Ολης Της Γης Τα Ροδα Στα Ποδια Του Θ'Αφησω...
Μα Αν Ζητησει Αιμα...
Μακαρι Να Φτανει Μονο Το Δικο Μου...
Σταγονα Μεσα Μου Ας Μην Αφησει...
Φτανει Να Βρεθω Ξανα Εστω Ενα Λεπτο...
Στο Σημειο Μηδεν........