Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011


Σαν όνειρο που αμφιβαλω αν το ειδα
εμεινα με ρημαγμενες θολές αναμνήσεις
Έναν ψίθυρο θυμάμαι, σαν σκόρπια λόγια της στιγμής
που έσβησαν πριν προλαβω να τα ακουσω.

Κι όμως οι πληγές στην ψυχή μου, φωνάζουν
"ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ"

"ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ"

"ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ"

Υπήρξαμε, ζήσαμε μικρές λειψές στιγμές
σαν ταινία που τελείωσε χωρίς να έχει αρχίσει

Κι εμεινα εδω... Ξορκιζοντας την νυχτα.
Που κρυβει στο σκοταδι της τα πραγματικα,
και φανερωνει τα αλλα...
τα κρυφα, τα μυστικά, τα μύχια.

1 σχόλιο:

cloudsinthemirror είπε...

Μπράβο, μπράβο, μπράβο.
Ο θαυμασμός μου βγαίνει από το ότι γράφεις εντελώς ανεπιτήδευτα.