Το Δασος Της Νεκρης Ελπιδας

Σκοτεινα μονοπατια, αδεια απο σκεψεις
Μονο κατι ξεχασμενα αστερια τρεμοπαιζουν
λιγο πριν σβησουν κι εκεινα για παντα.

Μαυρες σκιες στοιχιωνουν τα ξεχασμενα ονειρα
που παραπεταμενα σε υγρες κουφαλες δεντρων
σαπιζουν μεσα στα ιδια τους τα δακρυα

Και το σκοταδι απλωνεται βαρυ πανω απο
το δασος της νεκρης ελπιδας.
Ενα δασος που το ξεχασε ο ηλιος.

Ενα δασος που καποτε εσφυζε απο ζωη.......
τωρα μονο κλαματα ψυχων που απελπιστηκαν
σχιζουν τον ζοφερο αερα του.