Ενα Μισοπεθαμενο Δεντρο Στο Δασος Της Νεκρης Ελπιδας

Οι δυο Σκιες ειχαν αρχισει παλι να προσπαθουν να εντοπισουν τον θρηνο. Τωρα που περπατουσαν μαζι σχεδον διπλα διπλα δεν εκλαιγαν πια. Η συντροφια ειχε παραμερισει λιγο τον πονο. Δεν παραπαταγαν απο εδω και απο εκει. Δεν σκονταφταν στα σαπια κλαδια που τους εκλειναν τον δρομο.

Ειχαν να μιλησουν πολλη ωρα. Η καθε μια ηταν χαμενη στις δικες τις σκεψεις. Η μια σκεφτοταν το σπιτι που της ειχε μολις πριν λιγο διηγηθει η απροσμενη παρεα της, και η αλλη αναρρωτιοταν πια θλιβερη ιστορια να εκρυβε πισω της η σκια που περπατουσε τωρα διπλα της.

-Εσυ δεν μου ειπες τι θυμασαι. Αποφασισε να μιλησει πρωτη.
-Δεν ξερω πια τι απο αυτα που θυμαμαι ειναι ονειρα και τι εζησα πραγματικα... Προσπαθω να τα ξεμπερδεψω.

Ξαφνικα ενα περιεργο θρόισμα εκοψε την κουβεντα τους. Σταματησαν και εμειναν ακινητες να αφουγκραζονται. Κατι σαν να κινηθηκε κοντα τους. Θα ειχαν κι αλλη σκια στην παρεα τους? Ομως αυτο δεν εμοιαζε με ηχο απο σκια.. Εμοιζε σαν να φυσιξε αερας δυνατος και να τριφτηκαν απαλα μεταξυ τους κλαδια. Σχεδον τρομαξαν.

-Το ακουσες?? Ψυθιρισε η μια.
-Τι ηταν?

Το θροισμα δυναμωσε για μερικες στιγμες και σαν να ξεψυχισε.

-Που εισαι?? Φωναξαν και οι δυο μαζι... Τι θελεις???

-Λιγο Νερο... Μια σταλια Νερο. Ακουστηκε μια σβησμενη φωνη.

Ενα Δεντρο... Ενα δεντρο ζωντανο μεσα στο δασος της Νεκρης Ελπιδας... Αυτο κι αν ηταν ανελπιστο.

-Κανε προσπαθεια να κουνησεις λιγο ακομα τα κλαδια σου, να μπορεσουμε να σε βρουμε.

Σιωπη για λιγο.

-Λιγο πιο δυνατα. Καλυπτει τον ηχο σου ο θρηνος. Σε παρακαλω προσπαθησε λιγο. Φωναξε η μια Σκια γεματη αγωνια.

Το Δεντρο εκανε αλλη μια προσπαθεια

-Απο εδω ερχεται! Ελα γρηγορα. Νομιζω το βρηκα. Φωναξε η μια απο τις δυο.

Πραγματι. Ηταν ενα δεντρο. Εμοιαζε σαν ολα τα αλλα δεντρα. Σχεδον σαπιο, με μια τεραστια κουφαλα. Σαν εκεινη που ειχαν αποκοιμηθει και οι δυο την προηγουμενη νυχτα. Το Δεντρο ξεφυσιξε ανακουφισμενο.

-Λιγο νερο... Θα χαθω κι εγω σαν τα υπολοιπα δεντρα... Λιγο νερο. Παρακαλεσε γεματο αγωνια μαζευοντας και τις τελευταιες του δυναμεις.

Απλωσαν τα χερια τους και χαιδεψαν απαλα τον σαπιο κορμο.
-Κουραγιο, ψυθιρισαν. Κατι θα κανουμε.
-Λοιπον θα προσπαθησω να γυρισω πισω στο σπιτι εκεινο που σου ειπα πριν. Μπορει να υπαρχει μια σταλια νερακι.
-Θα χαθεις παλι... Και θα χαθουμε ολοι μας...!
-Δεν θα χαθω θα βαλω σημαδια πισω μου. Δεν θα χαθω.
-Να προσεχεις. Ευχηθηκε η Σκια
-Σ'ευχαριστω, ψυθιρισε το Δεντρο.
-Προσπαθησε να κρατησεις το Δεντρο ζωντανο φωναξε η Σκια καθως απομακρυνοταν.

Η αλλη Σκια εμεινε μαζι με το μισοπεθαμενο Δεντρο μην ξεροντας τι επρεπε να κανει. Ποια ιστορια αραγε να ειχε το Δεντρο εκεινο? Πως κατεληξε το δασος αυτο ετσι? Χιλια ερωτηματα θα μπορουσαν να βρουν απαντηση αν καταφερναν να του βρουν λιγο νερακι, και να το κρατησουν στην ζωη. Μεχρι ομως να του φερουν νερο επρεπε να βρει εναν τροπο να το κρατησει ζωντανο.