Τους εδιωξα ολους

Σημερα τους εδιωξα ολους, φαντασματα, μοναξια, εφιαλτες. ΟΛΟΥΣ

Και δεν νιωθω μονη, αφου ξερω οτι μολις νυσταξω θα ερθω να ξαπλωσω διπλα σου και μεσα στον υπνο σου θα γυρισεις να με αγκαλιασεις! Και θα αποκοιμηθω με ενα χαμογελο ευτυχιας στο προσωπο μου!!

Σ'αγαπω αγγελε μου...

Εγω και τα φαντασματα

Και οσο ο ηλιος αποχαιρετα σιγα σιγα την μερα και δινει την θεση του στην νυχτα, αρχιζει να με στοιχειωνει παλι η μοναξια μου. Και παρολο που ξερω οτι θα γυρισεις, η χαρα του να σε περιμενω στριμωχνεται σε μια γωνια του μυαλου, τοσο μικρη και απομερη που σχεδον χανεται! Η πολη καποια στιγμη θα ησυχασει απο τους θορυβους της και τοτε ειναι που θα με κυκλωσει η πραγματικη ερημια.

Περιμενοντας το αυριο, που οσο και αν φαινεται κοντα, για μενα θα ειναι τοσο μακρινο.Και εγω ειμαι εδω... με συντροφια τον μονοτονο ηχο του πληκτρολογιου, να περιμενω... και να περιμενω...

Μεχρι να ερθει η ωρα που θα ερθουν τα φαντασματα να μου κανουν παρεα, να καθησουν στην ακρη του καναπε μου και να μου πουν τις ιστοριες τους... Ιστοριες που ποτε κανεις δεν ακουσε γιατι παντα ολοι τις φοβοντουσαν. Ιστοριες χαμενες για χρονια μεσα στην λησμονια.

Οπως εκεινη την πρωτη που μου ειπε το ενα απο τα δυο... και αληθεια τρομαξα λιγακι, αλλα δεν εφυγα. Αν ειχα φυγει ποσα χρονια ακομα θα περιμεναν ξανα χαμενα μεσα στην δικη τους μοναξια καποιον που να μην φοβαται και να εχει το θαρρος να τα ακουσει.

Κι ετσι ενωνουμε τις μοναξιες μας, τους μιλαω κι εγω καμια φορα, αλλα εκεινα εχουν πιο πολυ αναγκη απο μενα απο καποιον ακροατη. Κι ετσι τα ακουω χωρις να τα διακοπτω. Μονο οταν σταματησουν την αφηγηση, κουρασμενα απο την προσπαθεια των αναμνησεων, τοτε αφηγουμαι κι εγω καποιο ονειρο, καποιον εφιαλτη, καποια αναμνηση παλια! Ετσι περνανε τα βραδια μου, μεχρι ο μορφεας να με παρει αγκαλια και να ερθεις εσυ στα ονειρα μου.

Ονειρο

Η Νύχτα άπλωσε τα πέπλα της στον μικρό κήπο, άνεμος δεν φυσάει και ο ουρανός βαμμένος από τα κόκκινα καυτά δάκρυα αίματος του φεγγαριού που πέφτοντας στην γη σχηματίζουν μια μικρή κόκκινη λιμνούλα στο χώμα! Στον μικρό κηπάκο μια όμορφη ζωηρή νεαρή τριανταφυλλιά γεμάτη μπουμπουκάκια που περιμένει πως και πως ποτέ θα ανοίξουν να ομορφύνουν το μέρος και να τα καμαρώσει. Κι εκείνα ήδη έχουν αρχίσει να ξεπροβάλουν δειλά-δειλά και να κοιτάν τη κατάματα την φύση. Και μέχρι τα μισά της νύχτας έχουν σχεδόν ανοίξει όλα άσπρα μικρά τριανταφυλλακια που ανοίγουν ντροπαλά.

Σχεδόν όλα.

Ένα μόνο μπουμπουκάκι, πιο ψηλό από τα άλλα, περιτριγυρισμένο από τα αδερφάκια του ακόμα δεν τολμάει να ανοίξει. Φοβάται την μοίρα που το περιμένει σε κάποιο άψυχο βάζο με μπαγιάτικο νερό? Φοβάται τον θάνατο που μοιραία θα έρθει όταν μαραθεί? Φοβάται την στιγμή που θα αντικρύσει τα άσπρα πέταλά του να αποκτουν το θλιβερο χρώμα του θανατου, το χρώμα του σαπισματος? Όλα τα φυτά και τα δέντρα από μακριά που φτάνει μέχρι εκεί το βλέμμα τους περιμένουν κρατώντας ακόμα και την αναπνοή τους. Η λευκή τριανταφυλλιά η μόνη που έχει το θάρρος να θροΐζει ελαφρά. Προσπαθεί να μην το τρομάξει παραπάνω, και θέλει απαλά και γλυκά να το πείσει, να το ενθαρρύνει να ανθίσει.

Ξαφνικά μια ριπή ανέμου απρόσμενη μέσα στην απόλυτη ακινησία παρασέρνει μερικά κόκκινα δάκρυα, από το φεγγάρι που ακόμα θρηνεί ασταμάτητα, τα οποία πέφτουν πάνω στο κλειστό λουλουδάκι. Και εκείνο λες και τρόμαξε από την απρόσμενη επαφή ανοίγει με μια απότομη κίνηση. Ο άνεμος σταματά, το φεγγάρι σταματάει κι εκείνο το κλαμα του και κοιτάζει απορημένο το τελευταίο λουλουδάκι της λευκής τριανταφυλλιάς που άνοιξε μόλις τα δάκρυα του, άφησαν πάνω του κόκκινα φιλιά!

Ένας ψίθυρος απλώνεται σαν νερό που κυλαει από δέντρο σε δέντρο και από λουλούδι σε λουλούδι. Η τριανταφυλλιά και τα άσπρα παιδάκια της κοιτάζουν κι εκείνα με έκπληξη το τριανταφυλλάκι που γεννήθηκε κόκκινο βαμμένο από τα δάκρυα!

Και το θέαμα μαγευτικό! Άσπρα τριαντάφυλλα που πλαισιώνουν ένα κόκκινο. θέαμα μόνο για μια νύχτα. Αύριο θα καταλήξουν σε κάποιο βάζο.

Εκτός κι αν…

Un Corazόn

Un corazόn enamorado
canta una canciόn mάgica
y viaja en las nubes
y no teme a la muerte

Ahora quiere decirle
que este corazόn es mίo
No me digas adiόs
no puedo vivir sin ti.....

Νυχτερινη Μερα

Εγινε η νυχτα μου μερα...!! Τι τελειο που ειναι! Εξω σκοταδι, να εχει αστερια κι εγω να νιωθω την δροσια του πρωινου. Να νιωθω φως να με πλημμυριζει! Τι ομορφη αισθηση που δυστυχως ξερω οτι θα σβησει τοσο γρηγορα. Πριν χαραξει ακομα εξω η μερα εγω θα βυσιστω παλι στο σκοταδι, οχι μονο της νυχτας αλλα και της ελειψης σου απο διπλα μου.

Καληνυχτα......

Νυχτα που γυριζεις...? Ποιος αερας μπερδευει τις σκεψεις σου? Ποιων αστεριων η λαμψη τυφλωνει τα ονειρα σου? Συννεφα μαζευτειτε, δροσιστε με, με τα δακρυα σας. Σκεπαστε τα αστερια, γιατι μου θυμιζουν τα ματια του και...

Η αναμνηση ειναι ο χειροτερος συντροφος οταν εισαι μονος. Και οταν αυτη την μοναξια δεν την εχεις διαλεξει, ειναι ακομα χειροτερη. Ξεπηδαν ενα σωρο γιατι, που απαντηση δεν εχουν. Και μενω μονη, να ζηταω παρηγορια στην μελανχολια της βροχης. Της βροχης που τρυπωσε στην ψυχη μου.

Οι σκεψεις πολλες και σκορπιες. Γυριζουν μεσα στο κεφαλι μου σαν να τις στοβιλιζει αερας δυνατος... Και ο υπνος δεν ερχεται ποτε. Παρασειρεται και αυτος στην τρελη δυνη!

Μεχρι να ερθει παλι το πρωι και να με βρει ξενυχτισμενη, κουρασμενη, και με μονη συντροφια ενα δακρυ που αποκοιμηθηκε πανω στο μαξιλαρι μου!

Καληνυχτα...

Sad S(t)or(r)y

-Και οταν το ρολοι χτυπησει 3 φορες θα ερθω στο λιμανι της κρυσταλινης σιωπης να σε καλωσορισω...
-Γιατι στις 3? θα ειναι σκοτεινα... Πως θα σε δω...
-Δεν χρειαζεται να με δεις εσυ, θα σε βρω εγω απο την λαμψη σου...
-Κι αν σε τυφλωσω???
-Τοτε η τελευταια εικονα που θα μεινει χαραγμενη μεσα μου θα ειναι απο σενα...
-Θα εχω τυψεις...
-Δεν θα εχεις, θα ειμαι ευτυχισμενος που η τελευταια εικονα μου θα ειναι δικη σου.
-Ανοησιες. Θελω να με βλεπεις οταν σε κοιτω.
-Βρες λοιπον μια λυση για να βρεθουμε στο σκοταδι.
-θα σου τραγουδησω ενα σκοπο.
-Τραγουδας?
-Μονο για σενα. Μονο για να μην χαθεις. Για να ερθεις κοντα μου.
-Πως θα μοιαζει?
-Δεν ξερω, εκεινη την ωρα θα τον φανταστω.
-Κι αν μπερδευτει με αλλο τραγουδι.
-Εσυ θα ξερεις ποιο ειναι για σενα.
-Κι αν μπερδευτω?
-Αν μπερδευτεις, τοτε δεν με αγαπησες ποτε.
-Εισαι σκληρη!
-Δεν ειμαι. Αν μπερδευτεις σημαινει οτι δεν μπορεις να με αναγνωρισεις...
-.........
-Δεν μιλας?
-Μιλα μου εσυ. Να μεινει στην μνημη μου καλα τυπωμενη η φωνη σου.
-Να σου πω μια ιστορια?
-Φυσαει αερας και δεν σε ακουω καλα....
-....
-Δεν σε ακουω... Μην χανεσαι σε παρακαλω....
-Θα.... σε....
-Σε παρακαλω
-Περιμενω.......
-Σ'αγαπαω!!!!!