Σπασμενος Καθρεφτης

Έσπασε ο καθρέφτης που κρατούσα στα χέρια μου. Έγινε κομμάτια που σκόρπισαν παντού. Γύρω μου, χιλιάδες μικρά κομματάκια, λες και δεν έσπασε ένας μικρός καθρέφτης αλλά κάποιος από εκείνους τους τεράστιους που πιάνουν τοίχο από άκρη σ' άκρη. Δεν μπορώ να κουνηθώ ούτε βήμα Φοβάμαι ότι θα καρπωθούν τα μικρά κομματάκια στα πόδια μου. Κοιτάζω γύρω μου, και ξαφνικά τα μεγαλύτερα κομμάτια του καθρέφτη σαν να ζωντανεύουν. Δείχνουν εικόνες από το παρελθόν μου σαν αποσπάσματα ταινίας. Ψάχνω να βρω τις χαρούμενες στιγμές μου, δεν μπορώ να πω ψέματα είχα μερικές κάποτε, τι έχει καλύψει όμως η πίκρα και ο πόνος. Τι μου συμβαίνει? Γιατί ξεχάστηκαν τα λίγα καλά που είχα, γιατί σβήστηκαν από τα αποσπάσματα της ζωής μου που παίζουν μπροστά μου μέσα από τα σπασμένα κομμάτια? Μήπως δεν υπήρξαν ποτέ? Μήπως τα ονειρεύτηκα? Μήπως..

Πόσες ερωτήσεις θα κάνω ακόμα στο αέρα? Φωνάζω μέχρι που κλείνει η φωνή μου. Δεν μπορεί να τα φαντάστηκα. Δεν γίνεται.

Τελειώνει η παράσταση. Οι φόβοι μου παίρνουν μορφή και ξεπηδάνε μέσα από τα κομμάτια. Είχα τόσους πολλούς φόβους που ούτε εγώ δεν το ήξερα Στροβιλίζονται γύρω μου. Τώρα στριγκλίζουν εκείνες, εγώ έχω χάσει την φωνή μου. Χάνω τις αισθήσεις μου καθώς νιώθω τις παγωμένες του ανάσες....

Και μετά ... τίποτα...