Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Κυκλος Θανατου


Χορεύοντας σε κύκλο θανάτου
Σέρνοντας τα βήματα αργά
Περιμένεις το τέλος
Και οι ευχές σου τελείωσαν
Είχες ζητήσει σαν τελευταίο δώρο
Ένα φιλί από μαραμένο λουλούδι
Να του κλέψεις εσύ την τελευταία ανάσα
Τώρα όμως που κάποιος περιμένει να κλέψει την δική σου
Δεν έχεις ποιον να σε σώσει!
Κανείς δεν σκέφτηκε να σπαταλήσει την τελευταία του ευχή για σένα.
Μπορείς να κλάψεις, να φωνάξεις όσο αντέχουν τα πνευμόνια σου
Το τέλος όμως δεν θα το αλλάξεις!
Και τα όνειρα? Τόσα όνειρα που θα καταλήξουν?
Μπορεί να γίνουν αστερία, μπορεί να γίνουν λουλούδια, μπορεί να γίνουν πέτρες στον βυθό της λήθης .
Και οι εφιάλτες? Ποιον ύπνο θα πάνε να στοιχειώσουν?
Ξέρω, δεν σε νοιάζει πια. Μόνο αυτό που έρχεται σε νοιάζει και σε τρομάζει….
Οι σκιες πυκνωνουν γύρω σου. Υψωνονται απειλητικες. Και ο φοβος, σου στεγνωσε το στόμα. Και η ψυχη σου μπαινει σιγά-σιγά στον κύκλο του χορου ακολουθωντας την μοίρα που την φωνάζει τάζοντάς της μια καλύτερη αρχη μετα το τέλος!
Το σωμα τρεμει. Τα μάτια θολωνουν και η φωνή πια δεν βγαινει…

2 σχόλια:

cloudsinthemirror είπε...

Μού έφερε μια αγωνία, ένα κόμπο στο λαιμό.

Δυνατό σημείο:
την φωνάζει τάζοντάς της μια καλύτερη αρχη μετα το τέλος!

Συντονίστηκα με το κείμενό σου...Γράφε συνέχεια.

cloudsinthemirror είπε...

Γράφε...γράφε!