Μια Ιστορια Που Επρεπε Να Ειναι Χαρουμενη

'Εβρεχε χθες και αργα το βραδυ ενιωσα την συντροφια μου να περιφερεται στο δωματιο. Ηταν ενα απο εκεινα τα βραδια που μ'αρεσει να ξαπλωνω νωρις και με ολα τα φωτα σβηστα να απολαμβανω την βροχη. Και ακομα περισσοτερο μ'αρεσει οταν αστραφτει. Να εχω τραβηγμενες τις κουρτινες και τα ρολα ανεβασμενα και να βλεπω τις αστραπες να κανουν την νυχτα μερα μονο για ενα δευτερολεπτο.

Μολις ενιωσα τα δυο φαντασματα να περιφερονται στον χωρο προσπαθησα να τους μιλησω. Ηταν ανορεχτα και στεναχωρημενα. Η αληθεια ειναι πως δεν περιμενα να ερχονταν ενα τετοιο βραδυ. Τα αφησα να μιλησουν εκεινα πρωτα, για αρκετες στιγμες επικράτησε σιωπη. Τελικα μιλησα πρωτη.

-Λοιπον? Τι εγινε? Τι παθατε?

Ενιωσα την θλιψη στην αυρα τους. Πηγα στην κουζινα και εκανα ενα ζεστο καφε! Μολις γυρισα στο σαλονι εκεινα κατι λεγαν μεταξυ τους.

-Ξερεις σημερα θα σου φερναμε καινουρια παρεα. Αλλα... Ξεκινησε να λεει το πρωτο.
-Αλλα μας εφυγε... Συμπληρωσε το αλλο!

Απορησα...
-Σας εφυγε???

-Να σημερα καναμε βολτες, ετσι χωρις σκοπο. Παρατηρουσαμε τα υπολοιπα φαντασματα και γενικα περναγαμε οσο μπορεις να το πεις καλα! Ξαφνικα βλεπουμε το φαντασμα ενος μικρου κοριτσιου. Ενα διαφανο μικρο φαντασματακι με πυτζαμουλες και μακρυα μαλλακια. Ηταν σαν κουκλακι. Ηταν φοβισμενο και απορημενο αλλα δεν εκλαιγε. Το πλησιασαμε, αλλα ηταν πολυ διστακτικο απεναντι μας. Τελικα το πηρα στην αγκαλια μου και αρχισαμε να κανουμε βολτες και οι τρεις. Καποια στιγμη ξεθαρρεψε και κατεβηκε απο την αγκαλια μου και αρχισε να περπαταει αναμεσα μας.
-Ηταν νεα αφιξη στον κοσμο μας και ακομα δεν ειχε καταλαβει πως να επικοινωνει μαζι μας.

Εκεινη την στιγμη ανατριχιασα ολοκληρη. Το φαντασμα ενος κοριτσιου... Ενα μικρο κοριτσακι που μολις ειχε πεθανει, μπορει σε καποιο νοσοκομειο, μπορει σε καποιο ατυχημα...

-Ημασταν τοσο χαρουμενοι με την νεα μας συντροφια. Γνωρισε και το φαντασμα του σκυλου που παντα μας ακολουθει πιστα. Και φαινοταν τοσο ηρεμη. Μεχρι που....

-Μεχρι που, συνεχισε το δευτερο φαντασμα, νιωσαμε κατι σαν αερακι και το μικρο κοριτσακι προσπαθουσε να πιασει απο πανω μας, Φαινεται για εκεινο ο αερας ηταν παρα πολυ δυνατος. Αρχισε να την παρασυρει και να την τραβαει προς τα πισω... Προσπαθουσε να τρεξει κοντα μας. Αλλα ματαια. Τελικα εξαφανιστηκε απο τα ματια μας. Αρχισαμε να τρεχουμε προς το μερος που την τραβηξε ο αερας. Τιποτα ειχε χαθει...

Σιωπησαν και τα δυο. Η θλιψη στην αυρα τους ηταν τρομακτικα εντονη. Εγω ομως ξεφυσιξα ανακουφισμενη!!!!!

-Εμεις ποναμε... κι εσυ χαιρεσαι........ Ειπαν και τα δυο...

-Χαιρομαι γιατι το κοριτσακι γυρισε πισω στην ζωη του και στους δικους του. Ηταν ενα κοριτσακι μαλλον αρρωστο, σε καποιο νοσοκομειο και κατι πηγε στραβα και πεθανε, οι γιατροι ομως οπως φαινεται κατεφεραν να την επαναφερουν στην ζωη. Οταν ξυπνησει τελειως ομως να ξερετε οτι θα σας θυμαται. Και εσας και το σκυλακι σας!

-Θα μας θυμαται?

-Σιγουρα. Να χαιρεστε πρεπει που ξαναγυρισε πισω στην ζωη. Σιγουρα εχει ακομα πραγματα να κανει.... Εσας παντως δεν θα σας ξεχασει ποτε....

(η ετσι λενε τουλαχιστον)